Dormitorium chłopców z VI roku

Po przeszukiwaniu dormitorium chłopców V roku, nadszedł czas na VI rok. Charles nie wiedział, co też takiego go tu czeka, ale podejrzewał, że nie minie mu ten dzień tak szybko i jakże przyjemnie, jak wczoraj. W końcu starsi uczniowie posiadali zapewne większy bałagan i więcej rzeczy, które należało sprawdzić. Słyszał zresztą różne opowieści na temat przedstawicieli brzydszej płci, którzy zamieszkali ten pokój; co prawda nie sprawiali większych problemów wychowawczych na jego zajęciach, ale poza nimi...podobno Chris Sorensen użył Expelliarmus na książkach, a Ciril Hootcher zabił starą wiedźmę z Zakazanego Lasu. Co zaś tyczyło się pozostałej trójki, miał zaledwie nikłe strzępki zdań na ich temat. Wspiął się więc po schodach w górę, zapukał kulturalnie w drzwi i po chwili wszedł do środka.
- Witam, szanowni panowie. Dzisiaj będę sprawdzał Wasze dormitorium. Mam nadzieję, że jest to dla Was klarowne - przywitał się mężczyzna, a jego oczy delikatnie rozbłysły, gdy sięgnął po swoją różdżkę i zaczął od sprawdzania łóżka Kaia Iriye'a.

Lawrence udał się do swojego dormitorium od razu po kolacji. To był długi i męczący dzień dla Mundy'ego, który serdecznie miał dość życia na to półrocze. W dodatku dowiedział się że Potter zaplanował następny trening gdzieś w przyszłym miesiącu. Czekały go całe cztery tygodnie wypełnione zadaniami domowymi i nauką, do tego żadnego latania na miotle, odkąd boisko było codziennie zaklepywane, przez kapitanów którzy traktowali puchar poważnie.
Pojawił się za plecami nauczyciela, mocno rozkojarzony.
-Dzień dobry, panie psorze- wymamrotał, przeciskając się między Hucksberrym a framugą. Dopiero teraz spostrzegł w jakim bałaganie żyje każdego dnia. Obecnośc profesora sprawiła że zauważył stertę książek, połamanych piór oraz stłuczoną doniczkę leżącą obok jego łóżka. A skrzaty przecież sprzątały dormitoria każdego wieczoru!
-Jasny chuj.- powiedział do siebie w swoim ojczystym języku. Zajęło mu dobre trzydzieści sekund zrozumienie że Australijczycy porozumiewają się w języku angielskim, więc chrząknął tylko przepraszająco i zawstydzony spuścił wzrok. Spojrzał na profesora, potem na stłuczoną doniczkę. Przecisnął się do swojego łóżka, po czym wepchnął butem doniczkę pod swoje łóżko i usiadł na nim.
-Oczywiście profesorze Hucksberry, nie mamy nic do ukrycia.- Powiedział spokojnym tonem, po czym podjął wszelkie kroki aby ukryć jak najwięcej z wypożyczonych z biblioteki, i nigdy nie oddanych, książek pod swoim kocem.

Przeszukiwania rzeczy Kaia Iriye'a nie wykazały niczego interesującego. Ot, jakieś cudaczne gazetki, papierki, słodycze i knuty. Życie jego uczniów nie zajmowało go w żaden sposób - oczywiście, jeśli jakoś nie wpływało na jego, albo też nie dokładało mu roboty, a niestety ostatnio miał jeden wielki bałagan, jeśli szło o jego obowiązki. Nie żeby narzekał, może jedynie czasem niezbyt odpowiadało mu to wszystko, ale im szybciej skończy, tym szybciej odzyska upragniony spokój i będzie mógł się skupić na "złamaniu" klątwy. No ale teraz musiał zajmować się dormitorium Gryfonów VI roku. Gdy ktoś przemknął za jego plecami, odwrócił się wyprostowany w stronę nowo przybyłego  i posłał mu bliżej niezidentyfikowane spojrzenie. Na razie bałagan, który czaił się przy łóżku Mundy'ego nie zajmował jego uwagi; wszak wszystko musiało zostać wykonane w odpowiedniej kolejności. Przekleństwo zaś, które wymsknęło się z warg młodego adepta magii, przyczyniło się do tego, iż Charles zmarszczył swoje czoło i nieco się skrzywił, słysząc coś tak ordynarnego. Doprawdy! Gdzie ta młodzież zmierzała, że aż tak często nadużywała tego typowego, mugolskiego, paskudnego języka!
- Jutro, panie Mundy, dostarczy mi pan, jedną rolkę pergaminu, gdzie znajdzie się uzasadnienie, dlaczego nie powinno się w tak bestialski sposób kaleczyć mowy - odpowiedział po chwili, udając że nie zauważa tej potłuczonej doniczki, która została wepchnięta pod łóżko Gryfona. Swoje kolejne kroki skierował właśnie w stronę Australijczyka  i zajął się przeszukiwaniem jego rzeczy. Przywrócił do poprzedniej formy jego doniczkę, która stanęła na szafce, przejrzał szkolne książki, które tak bardzo chciał ukryć Lawrence, po czym rzucił kilka zaklęć, które utwierdziły go w przekonaniu, że chłopak nie ma z tym nic wspólnego.
- Radziłbym oddać te tomiszcze, jak najszybciej, pani Pince. Ponoć ma zamiar wprowadzić nowe kary dla tych, którzy zalegają z ich zwrotem - odparł swoim opanowanym i zachrypniętym głosem, i przeszedł do części Chrisa Sørensena. Tu również nie znalazł niczego interesującego - może jedynie kilka tajemniczych rysunków i notatek, ale nic poza tym. Następny był Isaac Blackwilll; tutaj odnalazł paczkę papierosów, którą niezwłocznie wrzucił do swojego tajemniczego worka na tego typu rzeczy. A na sam koniec zostawił sobie Cirila Hootchera, który przyczynił się do zabicia starej wiedźmy z Zakazanego Lasu. Przeglądał wszystko dokładnie, po raz kolejny rzucał zaklęcia i również okazało się, że jest...czysto. Zaznaczył więc wszystko na swoim pergaminie i chwilę później pożegnał się ze wszystkimi, opuszczając dormitorium chłopców VI roku.
[z/t dla wszystkich]
(Żeby nie było wątpliwości, przy przeszukiwaniach różne rzeczy się zawieruszają. Zwłaszcza pieniądze)

Lawrence Mundy: +2 PD
Chris Sørensen: - 5 sykli
Isaac Blackwill: - paczka papierosów, -1 galeon
Ciril Hootcher: -3 sykle i 10 knutów