Przedcieplarnia

Usiadła w ostatniej ławce i oparła łokieć o ławkę, a dłonią podparła swój policzek. Trochę była znudzona czekając na nauczyciela. Zamknęła na chwilę oczy i westchnęła cicho pod nosem. Otworzyła je w momencie kiedy przyszła pani profesor, a chwilę za nim spóźniony uczeń, który [prawdopodobnie] dosiadł się do niej.
-Hej - machnęła do niego wesoło na przywitanie. Następnie skierowała wzrok na panią profesor i wyprostowała plecy słuchając ją dokładnie. Zabezpieczyła dłonie i usta jak kazała, a następnie wzięła roślinę i położyła na swojej ławce i oczywiście wzięła fiolki, padło na cztery sztuki. Usiadła i patrzała niepewnie chwilę na roślinę, chwilę później chwyciła za pierwszy liść ścisnęła mocno i podsunęła fiolkę. Białe coś wypłynęło i wleciało do fiolki. Pierwsza. Druga. Trzecia. Czwarta! Udało jej się uzupełnić wszystkie po brzegi! Czułą się dumna. Zamknęła szczelnie każdą z fiolek by nic z nich nie wypłynęło. Taka trucizna pewnie mogła wypalić komuś skórę czy coś w tym stylu, wolała jednak tego niknąć. Patrzyła na innych kącikiem oka zastanawiając się jak im idzie.

The member 'Annie Arias' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Gdy próg cieplarni przekroczyła pewna niepozorna Puchonka, jej niepewność i nieśmiałość udzieliła się również Isaacowi. Nie było to do niego podobne, gdyż zwykle kontakty międzyludzkie nie sprawiały mu większych kłopotów. Do tego doszła trema związana z zadaniem z przedmiotu, z którego powinien znakomicie sobie radzić. I cóż, nie mógł narzekać. Choć ręce zatrzęsły mu się w nieodpowiednim momencie to udało mu się uratować sytuację i zdobyć dwie fiolki trucizny z Veratrum lobelianum. Nie było to wszystko, na co było go stać jednak musiał chwilę poczekać przed ponowną próbą. Antagonizowanie niebezpiecznej rośliny nie było bowiem najlepszą strategią na zaimponowanie dziewczynie. Isaac spojrzał jak radzi sobie Amelka i odkrył, że całkiem nieźle... lepiej od niego. Chyba będzie musiał wykazać się w dziedzinie, która sprawia jej większą trudność.

2 fiolki

The member 'Isaac Fawler' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Helgo, jakże ona się bała! JAKŻE ONA W DUCHU BYŁA PRZERAŻONA Z POWODU TEGO ZADANIA! Dlaczego? Bo mieli mieć kontakt z trucizną, z czymś tak niebezpiecznym i... jakby coś poszło nie tak, to w najlepszym przypadku wylądowałaby w Skrzydle Szpitalnym, w najgorszym mogłaby nawet UMRZEĆ. Co prawda występowała pewna wątpliwość, co do tej śmierci, bo przecież na miejscu była profesor Sprout i przecież dbała by nikomu nic się nie stało. I nie mogło się stać. Absolutnie nie. Zrobiła serię wdechów i wydechów, uśmiechnęła się nawet blado do Amelii i postanowiła wzięć się do roboty. Co było pierwsze, co mówiła pani profesor? Żeby zadbać o siebie, o swoje ręce. Ubrała więc swoje rękawiczki ze smoczej skóry i poszła po bandanę. Pierwszy krok był za nią. Co dalej? Doniczka, fiolki, miejsce pracy... Zaczęła od sprawdzenia swojego stolika. Poszła po kilka szklanych pojemników, a na koniec, z duszą na ramieniu wzięła doniczkę. No dobrze, teraz musiała pozyskać truciznę. Zamknęła na chwilę oczy by sobie przypomnieć jak to robiła nauczycielka. Po dłużej chwili, zabrała się do najważniejsze części. Musiała wypełnić fiolki. Przy pierwszej próbie mocno drżała jej ręka i miała wrażenie, że zaraz padnie, ale jakoś to poszło. Potem była druga, trzecia i... czwarta! Udało się! Uśmiechnęła się blado i postanowiła zrobić krótką przerwę. Za duże emocje.

The member 'Sharon Gallagher' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Chłopak nie widząc lepszego i bardziej oddalonego miejsca, niż obok jednej dziewczyny podszedł do niej. Uśmiechnął się dość słabo i bez słowa zapytania, czy może usiąść klapną obok.
- Cześć - mruknął, zbytnio jej się nawet nie przyglądając. Rozejrzał się po zebranych, widział jak wszyscy pogrążyli się w wykonywaniu zadania. Więc, tak jak na gorliwego  ucznia przystało również zabrał się za swoją pracę. Miał nadzieję, że uda mu się zdobyć parę punktów dla swojego domu. Ubrał rękawice ochronne i zabrał się do pracy.
Po jakimś czasie miał dopiero trzy fiolki. Nie był to jednak wynik, który go zadowalał. Wykrzywił usta w niezbyt szczęśliwym grymasie. Po niedługim czasie chłopakowi udało się wypełnić dwie fiolki. Już tracił nadzieję na jakikolwiek przełom, ale ku swojej uciesze udało mu się napełnić trucizną aż cztery fiolki. Był naprawdę zadowolony z efektu, ponieważ w sumie miał ich dziewięć. Całkiem dobry wynik

The member 'Bruno Barton' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

To koniec. Totalny i definitywny koniec! Kto daje głupim dzieciakom coś, co może zabić! A jeśli nie zdąży jej uratować? Umrze wśród ziemi i roślinek na oczach całej klasy! Tak właśnie to widziała. Jedną wielką, nadciągającą tragedię. Zdążyła jednak zauważyć, że niektórzy już zabrali się do pracy i napełniali fiolki, więc nie mogła liczyć na grupowy bunt przeciwko niebezpiecznym zadaniom. Oczywiście nawet gdyby taki wybuchł to by się do niego nie przyłączyła. Ale musiała wewnątrz siebie ponarzekać i panikować. W końcu to ona najczęściej wysypywała, wylewała i niszczyła sprzęty! Jeśli ktoś tutaj dzisiaj ma się otruć to prawdopodobnie będzie to ona. Ostatecznie jednak już turlała się ze zwieszoną głową po chustę i rękawice. Chustę to zawiązała tak, że ma pewność, iż zostanie jej odcisk na twarzy. Ale przecież nie mogła ryzykować, prawda? Potem rękawice. Poprawiła je dokładnie dwadzieścia dziewięć razy i zabrała się do pracy swoimi drżącymi rączkami.
Kwiaty nie tylko jej nie zabiły, nie uszkodziły, czy czy innego tego typu historie. Wypełniała i wypełniała fiolki, jakby to była codzienna rzecz! Miała ich już 6! Może strach sprawia, że ludzie są bardziej uważni? Liczyła na to. Nie chciała jednak przedwcześnie się cieszyć. Zajęcia są długie, a ona nie ma nadmiaru szczęścia, więc poczeka ze świętowaniem jakiś czas.

The member 'Amelia Wright' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Czy to możliwe? Zdążyła na zajęcia, niespóźniona, cała i zdrowa. Zasiadła wygodnie na wolnym miejscu i miała dobry humor. Zadanie wydawało się dokładnie tym, co powinno jej się nie udac. Mimo tego podeszła do tego optymistycznie. To inny rok, inne sytuacje. Ostatnio wcale nie było aż tak źle. W ogóle od kiedy przestała mieć przyjaciół to się przykładała do bycia uczniem. Nie chciała więc zepsuć tej passy. Oczywiście głęboko w sercu wiedziała, że musi być gotować na spotkanie z trucizną. Nie wierzyła w szansę, że mogłaby wyjść z tej sali bez szwanku. Wierzyła natomiast, że nie zginie tutaj. W końcu gdyby nie mieli ich jak odratować to nie daliby im tego do rąk, czyż nie?
Także po prostu obłożyła się, by nie dac się tak łatwo zabić i...
Całkiem dobrze. Wyszło. Cztery fiolki! Teraz krótki oddech i może drugie podejście? Tylko tak jakoś się obawiała, że może nie pójść już tak kolorowo, a po co psuć sobie tak dobrych humor?

The member 'Alexandra Grace' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Kolejka nr 2

The member 'Bruno Barton' has done the following action : Rzuć kością

---

'K6' :

Result :

Hulaj duszo, piekła nie ma! Nie ma?! Przecież jest! Skąd w ogóle wzięło się to powiedzenie i dlaczego w ogóle przyszło jej teraz do głowy? Cóż, Sharon tego nie wiedziała, chyba po prostu płynęła z prądem, a że osiągnęła całkiem spory, jak na siebie, sukces już na początek lekcji to postanowiła się nie poddawać. Poczuła się zmotywowana, zupełnie tak jakby wypiła Felix Felicis, a przecież absolutnie nie mogłaby go wypić, bo nie miała dostępu do takich cudów. No nic, odetchnęła sobie głęboko, sprawdziła rękawiczki i poszła po kolejne fiolki. Nie powinno być tak strasznie, prawda? Jednak kiedy wyciągnęła ręce do rośliny, ta zaczęła się buntować i wszystko zajęło więcej czasu niż powinno. Zanim wypełniła dwie fiolki, musiała chwilę się siłować z liśćmi, które bardzo chciały ją dotknąć. O nie, nie, nie, nie mogły jej dotknąć. Jeden jednak był blisko, bo trafił w jej chustę, którą zakryła sobie część twarzy! Na chwilę zapomniała jak powinno się oddychać.
Już dobrze, wszystko będzie dobrze.
Usiadła na zimnym kamieniu i starała się uspokoić, by nie doprowadzić samej siebie do ataku paniki. A tego nikt by nie chciał.