Ziemia niczyja

Wyprawa do sklepu dla dowcipnisiów, którą sama zainicjowała, służyła nie tylko temu, aby zakupić kilka ciekawych przedmiotów, eliksirów, łajnobomb, zabawek. Kiedy przechodzili przez ciasne uliczki wioski czarodziejów, między wesołymi gawędami uczniów, pewna ciemnowłosa Ślizgonka jedynie czekała na okazję, aby zboczyć w jedną z ciemnych uliczek między sklepami i uciec w miejsce spotkania z osobą, która do niej korespondowała.
Spryt to bardzo ważna cecha. Aby coś osiągnąć, trzeba ciągle kombinować i nie trzeba wcale przy tym wchodzić w drogę innym ludziom. Należało tylko wyczuć, gdzie jest granica, ponieważ to także należało do sprytu. Było jego najtrudniejszą częścią.
Przeszła przez jedną z ciemnych uliczek, minęła kilku przejezdnych czarodziejów, po czym jak najszybciej skierowała się ku miejscu spotkania. Nie chciała tracić czasu, ponieważ później mogła ponieść konsekwencje tak długiego zniknięcia.

Bardzo cieszyła się, kiedy zobaczyła znajomą twarz. Wielu z jej dawnych kolegów i koleżanek skończyło już Hogwart i musiała przyznać, że nie kontaktowali się z nią często. Kiedy dostała od Eryka sowę, była zadowolona, że o niej nie zapomniał... Nikt nie lubi być zapominany. Do tego oboje podzielali zainteresowanie transmutacją. O tej pasji u Lyrae akurat wiedziało sporo osób - niemal wszyscy, z którymi się uczyła, znajomi, koleżanki z pokoju. Niemal zawsze trzymała przy sobie podręczniki.
- Raczej nie... Wprawdzie mogłabym spytać, co by się stało, gdybym użyła innego niż transmutacyjne, ale wierzę, że żadne macki mnie wtedy nie porwą. - powiedziała, przewracając oczami z uśmiechem. Miała całkiem niezły humor akurat dzisiaj... Przynajmniej w tej chwili, później zapewne się zepsuje...
Kiwnęła do niego głowę i ruszyła od razu. Zza wiosennego płaszcza wyciagnęła jaworową różdżkę. Nie mogłaby się bez niej ruszyć, to najważniejszy atrybut czarodzieja...

Powolnym krokiem zeszła w dół, obserwując dokładnie otoczenie. Jako że Eric używał określenia tor przeszkód, wątpiła, aby czekały ją tu jakies wielkie pułapki, choć trzeba było być przygotowanym na taką ewentualność.
Przeszła przez odpowiednie przejście. Miałaby tego nie zrobić? Wtedy nie byłoby sensu w przyjściu tutaj.
Od razu dostrzegła posążek smoka i oczywiście, przyszło jej do głowy tylko jedno zaklęcie, które właśnie takich przedmiotów dotyczyło. Ten otwór natomiast... Cóż, nie mogła w niego zajrzeć, nijak, więc nie wiedziała, co mogłaby z nim zrobić, ale co z posążkiem smoka - mogła się domyślić.
Uniosła powolnie różdżkę. Trzymała ją w dłoni, układając kciuk wzdłuż jaworowego drewna i machnęła powolnie, wymawiając formułę zaklęcia:
- Draconifors!

The member 'Lyrae Fletcher' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 2, 6

Zaklęcia nie zawsze wychodziły za pierwszym razem, ale przynajmniej odkryła, o co mogło chodzić, to zawsze szło na plus. Ponoć była bystra, kto wie. Oczywiście przejście przez to wąskie przejście nie za bardzo jej się uśmiechało, ale to była jedyna droga dalej. Dlatego trzeba było schować dumę w kieszeń, zakasać rękawy i wziąć sprawy w swoje ręce.
Ułożyła się na ziemi przed wejściem i powoli zaczęła czołgać się przez przejście, rozglądając się uważnie. Słyszała piski, ale cóż to mogło być... Może myszy? Miała używać transmutacyjnych zaklęć, pewnie trzeba będzie je przemienić... Ech, to może być trudne.

Skrzywiła się mocno. Szczury. W życiu nie miała przed nimi żadnej fobii, jednak mimo wszystko takie stworzenia obrzydzały chyba większość ludzi. Na szczęście nie atakowały, pewnie nie podeszła jeszcze na tyle blisko, a zapewne miały pilnować wyjścia. Starała się szybko wymyślić jakieś zaklęcie, które pomoże się jej pozbyć tych maluchów. Jasne, mogła użyć odpychającego zaklęcia, jednak... Ciągle pamiętała, że miała używać tylko transmutacyjnych.
Wyciągnęła przed siebie różdżkę. Nie mogła wymyślić nic lepszego...
- Reducio! - rzuciła zaklęcie. Miała nadzieję, że jeśli będzie odpowiednio silne, uda jej się zmniejszyć to stadko na tyle, aby udało jej się przejść. Małe szczurki nie powinny być groźne.

The member 'Lyrae Fletcher' has done the following action : Rzuć kością

'Pojedynek' :

Result : 3, 6

Na część szczurów Twoje zaklęcie podziałało, dzięki czemu miałaś już większe pole do popisów. Ale czy wystarczające by udało Ci się przejść dalej? Chyba niekoniecznie. Kiedy się podniosłaś z ziemi, a spora grupka obrzydliwych stworzonek się zmniejszyła, reszta skupiła swe upiorne małe oczka na Tobie i zanim się obejrzałaś, z piskiem ruszyły w Twoją stronę. Kilka wgryzło się nawet w Twoje kostki. A gdzieś tam majaczyły stopnie prowadzące na górę...pytanie czy byłaś w stanie się tam dostać.
Dalej. Dalej.
Czas ucieka, Lyrae.

Lyrae Fletcher: -5 PŻ

Naprawdę sądziła, że zmniejszenie takiej ilości szczurów wystarczy, jednak zdecydowanie były szybsze od niej i nie zdążyła przejść przez tunel, bez uchronienia się przed atakiem. Całe szczęściej nie był on silny, ledwie nieco pogryzły ją po nogach.
Oby nie roznosiły czegoś wstrętnego.
Aby przedostać się jednak na górę musiała zrobić coś jeszcze, co zatrzymałoby te potwory. Odetchnęła więc cicho i czym prędzej wycelowała różdżką w większe potworki.
- Duro! - krzyknęła i obserwowała z satysfakcją jak zatrzymują się, dając jej możliwość przejścia. Prawdopodobnie nie potrwa to długo, więc czym prędzej wspięła się po schodach, aby uniknąć kolejnego ataku. Była najwyżej w połowie, kiedy zaklęcie ustąpiło, z resztą podobnie jak poprzednie Reducio. Wyciągnęła różdżkę i wypowiedziała znów zaklęcie, jednak tym razem pomniejszające jej nie wyszło, więc odpuściła już szczurom i czym prędzej wyszła z tunelu.